Eerste dagen

Zo hehe het eerste moment dat ik kan zitten en een verhaaltje schrijven. Wat een reis..

Op schiphol begon het allemaal nog goed, het afscheid nemen was natuurlijk even moeilijk maar dat is logisch. Eigenlijk verder geen tijd om na te denken want er moest geboard worden. De 1,5 uur naar Parijs vloog voorbij en voor ik het wist stond ik op het doolhof genaamd Charles de Gaulle.. Trap op treintje in trap af gang door nog een trap af en daar was eindelijk de gate. Eenmaal in het vliegtuig kwamen er twee ontzettend gezellige (AHUM) Russen naast me zitten. Twintig films, twee boeken en 3 uur muziek verder landen we in Cancun. Immigratieformulier werd door 2/3 van het vliegveld verkeerd ingevuld waardoor er al een enorme rij onstond, Eenmaal door de douane kwam ik bij de koffer band aan. Gaar en moe als je dan bent na 18 uur reizen wacht je met smart op je koffer. HELAAS, natuurlijk kon niet alles goed gaan.. Oke geen koffer dus, formulieren invullen en op naar mn geboekte transfer naar Playa del Carmen. Eenmaal buiten het vliegveld loop je tegen een muur van warmte en Mexicaanse mannetjes die allemaal iets van je willen. Omdat mijn vlucht de nodige vertraging had was de man van de taxi al lang op me aan het wachten. Nogal geïrriteerd bracht hij me naar het hostel. Ik vraag me nog steeds af of ze hier in Mexico links of rechts rijden want uit de taxi rit kon ik het niet opmaken..

Eenmaal aangekomen bij het hostel was alles gesloten. Gelukkig vonden we de bewaker die de sleutels had van het hostel. Grote poort gaat open en wat zie ik, NIEMAND. Helemaal niemand in het hostel aanwezig. De bewaker probeert met zijn gebrekkige Engels uit te leggen waar mn kamer is, waarop ik vraag of er nog andere mensen slapen in het hostel. Nee was het antwoord.

Het enige wat je dan kan doen is slapen en wachten of het morgen beter wordt. Gelukkig kwamen er twee hele aardige Braziliaanse meisjes en een Nederlands meisje binnenlopen. De bewaker had het dus niet helemaal begrepen.

De volgende dag zou ik moeten bellen naar een nummer van Cancun airport en zou ik horen of mn koffer terecht was. De eigenaresse van het hostel kwam kennis maken en ging daarna bellen. Nummer buiten gebruik, super! 10 telefoontjes later kregen we een mevrouw aan de telefoon die vroeg naar het bagage nummer. Ik haalde het bagage aangifte formulier tevoorschijn die de man op het vliegveld voor me had ingevuld. Het nummer klopte volgends de mevrouw niet want ze konden niks vinden. Wat blijkt, die knuppel heeft mij het formulier van iemand uit Polen meegegeven. Na een hele dag regelen bellen en balen kreeg ik vandaag te horen dat mn koffer dus in Polen stond. Aan de ene kant fijn dat die niet uit het vliegtuig is gevallen en dus terecht is, maar aan de andere kant, POLEN.

Om een heel vervelend lang verhaal kort te maken, wordt de koffer als het goed in vanavond (voor jullie 's ochtends) gebracht.

Verder is het hier prachtig. Ik slaap in een heel leuk typisch Mexicaans gebouw met 9 kamers waar 6 Braziliaanse meisjes, 1 Nederlandse en 1 jongen uit Polen (haha). Het strand is geweldig en er is een hele leuke hoofdstraat met op elke hoek van de straat bars met schommels als krukken. De kamer is prima afgezien van het feit dat na het douchen de hele badkamer blank staat. Ook de 26 muggenbulten op beide benen zijn geen pretje.

Al met al was het dus een heel avontuur en af en toe net een film, maar ik ben blij dat ik er ben! Hopen dat de koffer vanavond aankomt, ik hou jullie op de hoogte! En iedereen bedankt voor de lieve berichtjes, het 'alleen op de wereld' gevoel wordt daardoor al een stuk minder!

ADIOS AMIGOS